por las causas, consecuencias y multiples contagios

en crechendo y asi sucesivamente

= ata o 10.01.2015

10/12/2014

_MG_8901

_MG_8879

selección a olho de fotos, debuxos, serisgrafias, téxtiles, publicacións-colaboracións e unha instalación case efimera /  doaoa no El Pueblo Café Cultural / Ourense / ata o 10.01.2015

selección a ojo de fotografías, dibujos, serigrafías, tapices,  publicaciones-colaboraciones y una instalación efimera / doaoa en El Pueblo Café Cultural / Ourense /hasta el 10.01.2015

_MG_8631

_MG_6460-2

_MG_8721

_MG_8753

_MG_8660

_MG_8715

_MG_8694

_MG_8650

para ver mas experimentos textiles, desde anteayer en LaPlantaCarnivora  (ourense)

para ver mais experimentos téxtiles,  dende antes de onte na  LaPlantaCarnivora  (ourense)

bipartiendo_olharaosolhos

 

a los lados

bipartiendo

olhai mais

olhai

sucediendo

 

/ vi uma pupila passar / contagiando e sucedendo / roteiro noturno de video-projeções // Vizela Cul-Tur 2014  / Portugal

uns  instantes de entre as multiples hipoteses do acontecido

obrigada eu  aos envolvidos e transformadores de enerxias

 

 

/  vi una pupila pasar / contagiando y sucediendo / circuito nocturno de video-proyecciones / /  Vizela Cul-Tur 2014 /  Portugal

un fragmento de entre las multiples versiones posibles de lo sucedido
agradecimientos totales a los involucrados  y transformadores de energias

 

 

18042014-IMG_1012 telas

18042014-IMG_0950 telas

 

18042014-IMG_1006 telas

18042014-IMG_1019 telas-2

18042014-_MG_6028 telas

 

Vibracións varias     /      nO Covil dos Mouros /   18 abril 2014

 

Admiración total a colaboradores  e colaboracións

e

sorriso infinito por compartir espazo-tempo con  cró!

 

18042014-IMG_1008 telas

 

18042014-IMG_0988 telas

18042014-IMG_1003 telas

18042014-IMG_1050 telas

 

 

 

 

 

 

_MG_5632

lavando o universo nos preparativos da montaxe da exposición O bosquexo do mundo , na Fundación Luís Seoane  os próximos meses. Inauguración o 13 de marzo.

 

 

 

_MG_5257

_MG_5258

_MG_5265

_MG_5423

_MG_5335

_MG_5307

_MG_5418

_MG_5429

_MG_5316

_MG_5451

_MG_5479

 

olhar aos olhos, autoconversa estivo en Domaio (Pontevedra) nos dias 1 e 2 de Febreiro e foi un sorriso total.  A  estructura a proba de augas e granizos,  foi o espazo para tempos sonoros e visuais improvisados .  Agradecementos todos a cantos olhos e demais sentidos vinheron a formar parte e/ou dar axudas na instalación-experiemento.

 

 

olhar aos olhos, autoconversa está explorando , investigando, experimentando, cortando y pegando, borrando, rectificando, ensayando, esperando, … aunque en realidad no quiere mas que vibrar. Y bueno, además de vibrar quiere compartir esa vibración…

Cree que para ello debe ser un lugar libre. Reuniendo condiciones por y para la observación y libre percepción, con intenciones de no importa ni tiempo ni espacio. Por eso desligado de implicaciones territoriales, nómada; un espacio donde el desorden temporal no altere el producto. Donde los minutos vayan libremente a mas o menos de 60xhora. Pretende conversar con el micro y el macro, de tu a tú. Y medirse con una escala que se muerde la cola.

en este momento olhar aos olhos es un espacio-ficción móvil, dentro del cual se puede observar un cielo ficticio como la realidad misma; Es un espacio donde estar en horizontal; donde abrir los ojos (sentidos), para ver (percibir) todo lo allá a lo que se quiera mirar (percibir), con cuantos ojos abiertos o cerrados (sentidos) se quiera ver (percibir) y donde hasta la desobservación consciente y toda sinestesia son igualmente válidas.

Es un experimento de instalación interactiva, en el que tanto pesan las estructuras que dan el cobijo, como las vibraciones que contienen. Al fin y al cabo no se sabe quien sostiene a quien. Los observadores son tan bienvenidos como necesarios y co-protagonistas del sistema en estado de investigacion constante, en esta búsqueda de un espacio-tiempo vibrable.

Está vagamundeando y a modo de parentesis en tres dimensiones, se irá instalando (temporalmente) en aquellos espacios en los que de uno u otro modo sea bienvenida.

 

 

olhar aos olhos, autoconversa is about exploring, investigating, experimenting, cutting and pasting, erasing, correcting, rehearsing, waiting… Even thought the only thing it really wants to do is vibrate. And, what is more, it wants to share this (these) vibration (s)…

For doing so it must be set up in a free space. Satisfying the conditions required for the observation and free perception, centring its intentions on free space & time. So it unchains itself from territorial implications; a nomad; a space in which a temporary chaos doesn’t alter the product. A place where the minutes fly freely at a pace of 60/hour, more or less. It seeks to dialogue both with the micro and the macro, one on one. And to measure itself with a scale that bites its own tale.

At present, olhar aos olhos is a moving fiction-space, in which one can observe a fictitious sky as if it were as real as life; it’s a space to be horizontal; a space to open your eyes (senses) and see (perceive) everything through what you want to see (perceive), with as many open or closed eyes (senses) you want to see with (perceive). Here both are valid: a conscientious deobservation or any form of synaesthesia, This is an interactive installation experiment where the structures that provide shelter, matter as much as the vibrations they embrace. In the end, it is unknown who supports who. Observers are welcome and needed in this search of a vibrant space and time, as they also become the main characters of the system: it is a state of constant investigation.

_MG_4474

_MG_4440

_MG_4641

_MG_4658

_MG_4689

_MG_4705

_MG_4708

_MG_4738

_MG_4731

Jardín interior MIHL_4

_MG_4724

_MG_4469

_MG_4476

E asi, mais  mais ca menos foi como evolucionou a creación da instalación.

Foi unha sorte de nubes e claros.

Meus agradecementos totales a Sol e a Carola,  que tenhen solucions para todo e o melhor humor desinteresado. Todo o meu respeito e admiración.

E a Puri, puri, puri e a comitiva do acolchado.

Grazinhas a Castroverde por a sua axuda multiple e  24horas.

Grazias ao Proxectos MIHL e a Jesus Otero.

Viva Lugo.

 

 

intro da videoproxección Olhar aos olhos/ autoconversa (2013)

 

_MG_4473

 

_MG_4474

_MG_4731

_MG_4746

_MG_4768

_MG_0634

_MG_0619

_MG_3993

Jardín interior MIHL_4

 

Instalación Olhar aos olhos / autoconversa disfrutable ata o 10 de nov. en Lugo , no MIHL 

 

(…) Doa Oa inviste a súa enerxía no processo de desambiguación do seu relativo radio de acción; Un diálogo reversible, pluriforme e multilinguístico. que non entende de límites entre realidade e ficción; opera coa mesma atención ao pensamento fugaz que ao choque entre dous sólidos. É a creación de suposicións, hipotetizar en 3 dimensións e xogar a ser creadora de todas as cousas, o que mais fai latexar o seu corazón. E iso entende por vivir. Á fin e ao cabo, a obra artística en si é respirar, obra na que traballaremos ao longo de toda a nosa vida; un exercicio constante ( e inconsciente, moitas veces) de sincronización co medio e de reorganización de qués e porqués, onde o como depende da nosa capacidade de recibir, traducir e utilizar a luz, e onde os puntos se transforman sempre en suspensivos.
E é un privilexio cando se sente a fortuna de descoñecer o para que.
Pero Doa non cando pinta. relata dende instalación. E só retransmite. De impulsos abstractos a materias tanxibles; e de ideas concretas a representacións abstractas.
inventa nada, só reorganiza; liñas cando debuxa. Formas e cores, Estímulos e sensacións, ideas, suxestións e pareidolías, luz, cando as variantes do gravado, dende a fotografía, a colaxe, a
Recicla intuicións e investiga as causalidades responsables de casualidades. Está a adestrar, co método ensaio-erro, buscando o código co que poder compartir mais fielmente o «iso» que se pasa polo espazo baleiro que crea ao pechar os ollos.
Quere compartir o entusiasmo que lle provoca a persistencia retiniana simultánea completa. Como ao observar unha fotografía totalmente sobreexposta na que só hai luz; pero é luz do antes, luz do durante e luz do despois.
E a responsabilidade que implica ter ollos. E ver, digo percibir, a través de todos os nosos ollos, digo sentidos.
E continuar vendo cos ollos pechados. Pero aproveitar e ver outras cousas, iso si.
Agora mesmo, o descuberto é o inicio, e sente que é tan relativo que tamén podería ser o fin, a comezar en sentido contrario…